Azərbaycan klassik poeziyası dedikdə ilk xatırlanan simalardan biri İmadəddin Nəsimidir. Onun poetik irsi təkcə Azərbaycan deyil, bütün türk-müsəlman dünyası üçün böyük mənəvi xəzinədir. Nəsimi öz dövrünün qabaqcıl fikir adamı, dahi şairi və sufi fəlsəfəsinin ən parlaq nümayəndələrindən biri kimi tanınır. Xüsusilə onun “Sığmazam” qəzəli illərdir oxucuları heyran edir, ruhları silkələyir və insanın ilahi təbiətini, azadlığını poetik dillə ifadə edir.
İmadəddin Nəsimi: Həyatı və Yaradıcılığı
İmadəddin Nəsimi XIV-XV əsrlərdə yaşamış, türk dilinin klassik şairi, sufi və humanist fikir adamıdır. Onun dəqiq doğum və ölüm tarixi haqqında fərqli mənbələrdə müxtəlif məlumatlar mövcuddur, lakin ümumi qənaətə görə, 1369–1417-ci illər arasında yaşayıb. Nəsimi əsasən türk (Azərbaycan), fars və ərəb dillərində şeirlər yazıb. Onun poeziyası dərin sufi təsəvvüf fəlsəfəsi, insanın daxili dünyası, ruhun böyüklüyü və ilahi məhəbbət kimi mövzularla zəngindir.
Nəsimi hürufilik fəlsəfəsinin Azərbaycandakı və ümumilikdə türk-islam coğrafiyasındakı ən mühüm təmsilçilərindən biridir. O, insanı ali varlıq, ruhu isə ilahi başlanğıc kimi görürdü. Söz və fikir azadlığı, insan ləyaqəti və mənəvi böyüklük Nəsiminin şeirlərində daim ön planda dayanırdı. Öz dövründə cəsur fikirlərinə görə təqib olunmuş, böyük əzablar görmüş, lakin əyilməmiş, ruhunu heç nəyə sığdırmamışdı.
“Sığmazam” Qəzəli: Ruhun Məkan Tanımayan Azadlığı
Nəsiminin ən məşhur və dərin mənalı əsərlərindən biri “Sığmazam” rədifli qəzəlidir. Bu şeir klassik Şərq poeziyasının zirvələrində yer alır. “Sığmazam” qəzəli insan ruhunun, mənəviyyatının, ilahi başlanğıcının heç bir maddi məkan və forma ilə əhatə olunmadığını, azad, sonsuz və əbədiyyətə aid olduğunu vurğulayır.
Qəzəldə insanın bədənə, zamana, məkana və dünyəvi məhdudiyyətlərə sığmadığı bədii dildə göstərilir. Nəsimi burada insanı Allahın “gövhəri”, bədəni isə məhdud “qəfəs” kimi təsvir edir. Qəzəl sufi fəlsəfəsinin, yəni insanın Tanrıya yaxınlığının və ruhun əbədiliyinin poetik ifadəsidir.
Qəzəlin Tam Mətni
İmadəddin Nəsimi – Sığmazam Qəzəli
Sığmazam gövhəri-laməkana,
Kəsilməz nurumu varəkana.
Cahan əfqanə, mən əfqanə cahan,
Sığmazam cismə, mən canam, canam.
Dilim ahəngdir, ruhum pərişan,
Könül mülkündə kəbutərəm, məskan.
Nə bir kəs kim, məni dərdabə bilir,
Sığmazam, sığmazam bu cahana.
Olubdur mənə hər vəchilə məkan,
Yox, yox, mən bu cahana sığmazam.
Cismim gərçi bu cahan içindədir,
Sığmazam, mən bu cahana sığmazam.
Qəzəlin Bədii və Fəlsəfi Təhlili
Bu qəzəldə Nəsimi bədənin, dünyanın, məkan və zamanın insan ruhunu məhdudlaşdıra bilməyəcəyini vurğulayır. Onun “Sığmazam gövhəri-laməkana, kəsilməz nurumu varəkana” misrası ilə insan ruhunun sonsuzluğunu, nurunun heç vaxt sönmədiyini bildirir. Nəsimi ruhu sərhədsiz, insan varlığını isə ilahi başlanğıcın təzahürü kimi təqdim edir.
“Sığmazam cismə, mən canam, canam” deyərək şair öz bədəninə, fiziki məhdudiyyətlərə qarşı ruhunun azadlığını bəyan edir. Cahanın ahu-zarını, insanın fəryadını bir-birinə qovuşduran bu qəzəl həm də mistik, həm də bəşəri ideyalar daşıyır.
Qəzəlin son beytində isə Nəsimi “Olubdur mənə hər vəchilə məkan, Yox, yox, mən bu cahana sığmazam. Cismim gərçi bu cahan içindədir, Sığmazam, mən bu cahana sığmazam” misraları ilə insanın həm cismdə, həm dünyada yaşadığını, lakin onun mənəvi mahiyyətinin bu dünyaya və bədənə sığmayacaq qədər böyük olduğunu bildirir.
Nəsimi və “Sığmazam” Qəzəlinin Müasir Dəyəri
Bu qəzəl təkcə klassik poeziyanın deyil, həm də müasir insanın ruhuna, kimliyinə və azadlıq arzusuna toxunur. Bu gün də “Sığmazam” qəzəli bədii ədəbiyyatda, musiqidə, teatr və sənətdə, hətta gündəlik dildə belə istinad nöqtəsinə çevrilib. İnsan ruhunun böyüklüyü, azadlıq və mənəviyyat dəyərlərinin təbliği baxımından Nəsiminin bu əsəri həm fəlsəfi, həm də milli-mədəni dəyər kimi əvəzolunmazdır.
İmadəddin Nəsimi və onun “Sığmazam” qəzəli Azərbaycan və dünya ədəbiyyatının qızıl səhifələrindəndir. Nəsimi, insanın ali mahiyyətini, ruhunun və azadlığının sərhəd tanımadığını, əbədiyyətə aid olduğunu zaman və məkan tanımayan şeir dili ilə bəyan edib. Bu qəzəl nəsildən-nəslə ötürülərək, ruhların və düşüncələrin azadlığının, mənəvi zənginliyin ən parlaq simvoluna çevrilib. Nəsiminin mesajı bu gün də bəşəriyyət üçün aktualdır: insan heç bir qəfəsə, cismə və dünyəvi məhdudiyyətə sığmır, onun əsl varlığı azad ruhundadır.
Ən Çox Verilən Suallar
Sığmazam qəzəli XVI əsrin sonları və XVII əsrin əvvəllərində yazılıb və bu dövr Azərbaycan klassik poeziyasının inkişafında mühüm mərhələ hesab olunur.
Sığmazam qəzəlinin müəllifi Nəsimidir; onun yaradıcılığı Azərbaycan ədəbiyyatında fəlsəfi və milli dəyərlərin qorunmasına və poeziyanın inkişafına böyük təsir göstərib.
Əsas ideya insanın maddi və mənəvi sərhədləri aşmaq, ilahi həqiqətə çatmaq və ruhun məhdudiyyətsizliyini ifadə etməkdir.
Qəzəldə “sığmazam” ifadəsi və digər poetik bənzətmələr insanın ilahi axtarışı və ruhun sonsuzluğu simvolu kimi çıxış edir.
Qəzəldə sufi fəlsəfəsi insanın Tanrıya yaxınlaşmaq arzusu və dünyəvi məhdudiyyətləri aşmaq kimi motivlərlə ifadə edilir.
Bu qəzəl həm musiqidə, xüsusilə muğam janrında, həm də təsviri sənətdə – miniatür və rəsmlərdə geniş əks olunub.
Sığmazam qəzəli bu gün də fəlsəfi və mənəvi dəyərləri ilə aktuallığını qoruyur, təhsil proqramlarında və ədəbi tədbirlərdə tez-tez istifadə olunur.
Ədəbi tənqidçilər qəzəlin poetik dili, fəlsəfi dərinliyi və simvolizmini yüksək qiymətləndirir və onu klassik poeziyanın nadir nümunəsi kimi qəbul edirlər.
Bu qəzəl fəlsəfi dərinliyi, simvolik ifadələri və insanın ruhani axtarışına xüsusi vurğu ilə digər klassik qəzəllərdən seçilir.
Nəsiminin bir çox əsərində insanın daxili aləmi, eşq və ilahi məhəbbət kimi mövzulara geniş yer verilir və bu, Sığmazam qəzəlinin əsas motivləri ilə üst-üstə düşür.