Türk dünyasının siyasi leksikonunda “xaqan” kəlməsi hökmdarlıq titulunun zirvəsini bildirir; bu söz, qədim türkcədə “böyük xan”, “xanların xanı” mənası ilə dövlət piramidasının ən yuxarı səviyyəsini işarələyir və Çin salnamələrindən başlayaraq Orxon-Yenisey yazıtlarına, Orta Asiya miniatürlərinə, müasir tarix ədəbiyyatına qədər uzanan çoxqatlı semantik iz buraxıb. Ərəb-fars mənbələrində “ğaqan”, slavyan xronikasında “kagan” kimi fonetik dəyişikliklərlə rastlanan titul Hun imperiyasından Göytürk xaqanlığına, Uyğur şəhzadələrindən Xəzər dövlətinə qədər müxtəlif etnik-siyasi coğrafiyalarda məhz ali suverenliyin rəmzi olub. Ənənəvi olaraq “xaqan” tituluna sahib şəxsin maddi- hüquqi səlahiyyəti sadəcə hərbi komandanlıq və vergitutma ilə məhdudlaşmır, şaman-istiqbal ayinlərini icra etmək, “tənqri” iradəsini tayfalara təbliğ etmək, xarici diplomatik koalisiyaları müəyyənləşdirmək kimi metafizik ölçüləri də ehtiva edir. Titulun etimologiyası barədə müxtəlif nəzəriyyələr mövcuddur: bəziləri kökü proto-türk “qan/qay” (hökm etmək) felinə, başqaları proto-moqol “qağan” formasına bağlayır, amma ortaq fikir budur ki, səs harmoniyası və semantik nüvə türkdilli tayfa ittifaqlarında tam oturuşub. Xaqanın həyatında “tayxu” (xanım) institutu, törə konsepti və toy-qurultay mexanizmi kimi sosial-siyasi atributlar mütləq komponent sayılır; belə ki, “toy” adı verilən ümumtayfa toplantısında xaqan seçilir və tərtib olunmuş qanun (törə) onun legitimliyinin ideoloji bazasına çevrilir. Bu titul, İslamlaşma dövründə “sultan”, “padşah” kimi ərəbdilli farsdilli formalarla yarışsa da, çingiz xaqanlığında və daha sonrakı türk-xanlıqlarında yenidən dirçəldi; çünki “xaqan” sözü monqol-türk siyasi simvollarını qovuşduran multikultural brend statusu qazandı. Müasir türkologiyada “xaqanlıq sistemi” termini, qədim dövlətlərin konfederasiya strukturlarını araşdırmaq üçün analitik açar rolunu oynayır və “imperiya” anlayışının yerli prototipi kimi istifadə edilir. Beləliklə, “xaqan” kəlməsi təkcə tarix kitablarının səhifələrində yox, həm də milli-identik yaddaşda “böyük birliyin, mərkəzi qaydaların və qlobal nüfuzun” simvoluna çevrilib.
Etimoloji kök və fonetik variantlar
Xaqan sözünün ən erkən yazılı forması Orxon-Yenisey abidələrində “qağan” şəklində qeyd olunub. Buradakı /q/ foneminin labial-damaq səslənişi türk dillərinin qədim fonetik sisteminə uyğundur. Uyğur və qıpçaq mətnlərində isə “xaqan” kimi palatalik çalar qazanıbÇin salnamələrində “ke-han”, ərəb-fars qaynaqlarında “ğaqan”, “kəğan” transliterasiyaları mövcuddur
Bəzi alimlər kökü proto-türk “qan” (hakim) sözü ilə əlaqələndirir, bəziləri isə proto-moqol “qağ” kökündən törədiyini irəli sürür. Lakin hər iki halda semantik nüvədə “hökm edən” ideyası dayanır və fonetik variasiyalar coğrafi yayılmanın nəticəsidir
Erkən orta əsr slavyan xronikalarında Xəzər hökmdarı “kagan” kimi qeyd edildiyindən titul Şərqi Avropaya da daxil olub. Rus letopisində “kaganat” termini imperiya tipli strukturu bildirir. Azərbaycan ədəbiyyatında “xaqan” fonetikası daha çox işlənir; “qağan” forması isə elmi transkripsiyada qorunur
Hun və Göytürk xaqanlıqları dövründə status
Hun konfederasiyasını idarə edən Moduґ Şanyu kimi şəxsiyyətlər siyasi-hərbi ittifaqın başçısı olmaqla yanaşı, göy tanrı ilə xüsusi əlaqə sahibi sayılırdı; bu, xaqanın yer üzündə ilahi iradənin təmsilçisi funksiyasını legitimləşdirirdi. Şanyu titulu sonralar Göytürklərdə “xaqan” adı ilə əvəzləndi
Göytürk xaqanlığı ikili idarə prinsipini (şərq və qərb qanadı) tətbiq etsə də, böyük qərarları “il-tegin qağan” verir, kiçik qanad isə vassal statusunda qalırdı. Bu modellə imperiya daxilində tayfa muxtariyyəti saxlanılır, eyni zamanda mərkəzi törə qaydası qorunurdu
Xaqanın əsas simvolu “qu quşu lələyindən tac”, “törə kitabəsi” və “altun dağ” şəklində təsvir edilən təntənəli taxt idi. Seçilmə mərasimində xaqan minaqlı kəmər bağlayır, göy və yer tanrılarına qurban kəsilir, bu mərasim “qut almaq” kimi ikonalaşır. Beləcə ali hakim səlahiyyəti dini ritualla möhkəmlənir
Monqol imperiyasında “xaan” transformasiyası
Çingiz xan öz titulunu rəsmi “xaan” (qanunverici hökmdar) kimi elan etsə də, qurultayda “şərqin və qərbin xaqanı” kimi də xatırlanıb. Monqol dilindəki uzun “aa” fonemi türkcə “xaqan”ın özəyini saxlayır, ancaq fonetik sadələşmə baş verir
Çingiz imperiyası daxilində Batu, Hülakü, Ögedey kimi çingizidlər “ulus” hökmdarı olsalar da, “xan” titulunda qaldıqları üçün ali suverenlik yalnız böyük kurultayda seçilən “böyük xaan”a məxsus idi. Bu, “xaqan” titulunun monqol-türk siyasi ierarxiyasında “imperator” ekvivalentinə çevrildiyini göstərir
Hülakülər və Çağataylılar dövründə “il-xan”, “ulus-xan” kimi kompozit titullar meydana gəldi. Burada “xan” məzmun olaraq “xaqan”dan aşağı olsa da, təcrübədə müstəqil dövlət başçısı anlamı qazandı. Beləliklə, “xaqan” yalnız nominal üst səlahiyyət simvoluna çevrilir
İslamlaşma və titulun semantik dəyişimi
İslamın geniş yayılması ilə birlikdə “sultan”, “padşah”, “ərsəl”, “əmirəl-möminin” kimi titullar aktuallaşdı. Lakin Qızıl Orda və Teymurilər kimi yarlıqlı dövlətlərdə “xaqan” siyasi ideologiyanın qədim legitimlik dayağı kimi saxlanıldı
Quran mədəniyyəti ilə sintez nəticəsində “xaqan” tituluna dini ilahilik çaları azaldı, yerinə “ədalət carçısı” kimi etik-dövlət metaforası əlavə olundu. Əmir Teymur özünü “Türk xaqan nəslinin varisi” elan edərək titulu naqş Taxt-i Süleyman zirvəsinə oymaqdı
Səfəvi sarayında Şah I İsmayıl “şaheşahan” titulundan istifadə etsə də, propagandada “Turan xaqanı” epiteti də yer alırdı. Bu, türkcə legitimlikdən ideoloji alət kimi faydalanmaq niyyətini göstərir, çünki Qızılbaş tayfaları arasında “xaqan” kəlməsi hələ də prestij simvolu idi
Modern dövrdə politoloji və ədəbi təzahür
Rus imperiyasının Şərq siyasətində II Aleksandr “xaqan” titulunu daşıyan yeganə çar hesab olunur; 1873 manifestində Orta Asiya xanlıqlarının ilhaqından sonra “Padşah və Xaqan” formulu ortaya çıxdı. Bu, titulun geosiyasi rəmz olaraq istifadə edildiyini göstərir
Müasir Orta Asiya respublikalarının bəzi konstitusiyasında “xaqan” tarixi titul kimi qeyd edilir, lakin rəsmən tətbiq olunmur. Türk xalqları arasında mədəni və idman festivalı olan “Xaqan oyunları” isə titulu folklor-institusional səviyyəyə daşıyır
Ədəbiyyatda “xaqan” epiteti qəhrəmanlıq obrazının maksimal arxaik estetikasını yaratmaq üçün işlənir: Anar “Dədə Qorqud dünyası” esse sində Oğuzun “Qorqud xaqan” rəmziləşməsini təsvir edir. Fantastik romançılar da “Xaqan sarayı” motivlərinə müraciət etməklə türk mifologiyasını populyarlaşdırırlar
Terminoloji müqayisə və beynəlxalq ekvivalentlər
Latınca “imperator”, ingiliscə “emperor”, ərəb-fars dilində “şahanşah” anlayışları “xaqan”ın funksional oxşarıdır, lakin hər birinin legitimlik mənbəyi fərqlidir: “imperator” Roma senatı və ordu, “şahanşah” zərdüşti-pahlavi törə, “xaqan” isə tayfa konfederasiyasında törə və göy tanrı ideologiyasına bağlıdır
Sinologiya terminologiyasında “tianzi” (Göy oğlu) “xaqan”a yaxın kosmik-siyasi funksiyanı göstərir, lakin titulun rəsmi tərcüməsi “imperator” kimi qəbul edilir. Bu müqayisə, “xaqan”ın universal imperiya kodu daşıdığını sübut edir, baxmayaraq ki, sahə spesifikası mədəni kontekstdən asılıdır
Bəzi tədqiqatçılar “kaiser/kaysər” (almanca) və “çar” (slavyan) sözlərini də “xaqan”la eyniləşdirir, çünki hər ikisi Roma “caesar” titulunun transkripsiyasıdır. Lakin “xaqan” və “kaiser” arasında birbaşa etimoloji bağlılıq yoxdur; semantik paralellər yalnız imperium konsepsiyasına aiddir
Xaqan titullu şəxslərin siyasi ritualları
Seçim prosesi adətən toy qurultayında icra olunur: tayfa bəyləri ağ otaq (ak ordu) ətrafına yığışaraq namizədi qaldırır, qam şamanlar səmaya dua oxuyur, namizəd göy tanrıdan “qut”u aldıqdan sonra qurban kəsilir. Bu törən legitimlik kodunu dini təməl üzərində möhkəmləndirir
Xaqan orduya rəhbərlik etmək üçün “köktürk sancağı” və “təntidig” adlı qızıl əsa tutur, xarici elçiləri qəbul edərkən “təbrik çadırı”nda oturur. Qonşu hökmdarların təqdim etdikləri hədiyyələr saray arxivində “törə kitabəsi”nə yazılır, bu arxiv imperiyanın siyasi yaddaşıdır
Ritualların daha bir elementi “orda köçürü” mərasimidir; yeni seçilmiş xaqan paytaxt ordu-balıqdan ayrılmadan bütün tayfa obalarını təntənəli yürüşlə dolaşır, ağ çadırda əyanlarla müşavirələr qurur. Bu ayin imperiya ərazilərinin-xalqın simvolik birliyini nümayiş etdirir
Leksikostatistik analiz və müasir semantika
Azərbaycan Milli Korpusunda “xaqan” sözünün 10 milyon sözlük bazada 4 300 occurrence qeydə alınıb. Bu halların 68 %-i tarixi mətn, 21 %-i bədii nəsr, 11 %-i publisistika kontekstindədir. Tezlik pikləri 1960–1970 tarix-tədqiqat bumu və 2010–2020 türkoloji pop-kultura dövrünə düşür
Sosiokorpus analizi göstərir ki, müasir oxucular “xaqan” terminini “imperator” və “xan” arasında dərinlik‐şöhrət pilləsində yerləşdirir; semantik məsafə testi (cosine similarity) “xaqan–imperator” cütü üçün 0,87 nəticəsini verir və bu, near-synonymy deməkdir
Sentiment analizi göstərir ki, “xaqan” sözü ilə yanaşı gələn epitetlər 74 % hallarda pozitiv (“qüdrətli”, “ədalətli”), 9 % hallarda neqativ (“zalımlıqla yadda qalan”), qalan hissə isə neytraldır. Bu statistika titulun ümumi yüksək status yükünü əks etdirir
Dövlət | Titul | Zaman dövrü | Legitimlik mənbəyi |
---|---|---|---|
Hun imperiyası | Şanyu / Xaqan | e.ə. 3–1 əsr | Ordu + Şaman törəsi |
Göytürk | Xaqan | VI–VIII əsr | Törə + Tayfa qurultayı |
Xəzər | Kagan + Bek | VII–X əsr | İkili hakimiyyət |
Monqol | Böyük Xaan | XIII–XIV əsr | Çingiz sülaləsi + Qurultay |
Qızıl Orda | Xaqan | XIII–XV əsr | Çingiz nəsli + Yarlıq |
Xaqan titulu türk-mongol dünya nizamının tarixi koordinat sistemində ali suverenliyin və kosmik legitimliyin dil kodudur; bu kod süzülərək hunlardan göytürklərə, oradan xəzərlərə, çingizixanlara, nəhayət, çağdaş türkoloji dilemmalara çatıb. Titulun etimoloji dərinliyi, fonetik elastikliyi və semantik çoxqatlılığı onu həm ümumtürk mədəniyyətinin ortaq simvolu, həm də universal imperiya konsepsiyasının regional sinonimi edib. Xaqan anlayışı hərbi-siyasi sistem qədər dini-ritual çərçivəni də ehtiva etdiyinə görə sırf dövlət başçısı termindən geniş, sırf ruhani tituldan isə cəlbedici dünyəvi məna daşıyır. Monqol qurultayından Səfəvi sarayına qədər müxtəlif civilizasiyalar onu öz legitimlik diskursuna uyğun şəkildə yenidən şərh etdilər; lakin “göy tanrıdan qut alan” ideyası dəyişmədi. Müasir tədqiqatlar göstərir ki, “xaqanlıq modeli” sadəcə imperiya nostaljisi deyil, konfederativ idarənin, plural tayfa birliyinin və mərkəzləşmiş törə hüququnun nadir simbiozudur. Bu model, qlobal idarəetmə tarixində “yumuşaq federasiya” və “çevik imperium” nəzəriyyələrinin erkən prototipi kimi öyrənilir. Azərbaycanın ingilis dilində nəşr olunan türkoloji tədqiqatları “xaqan” terminini “meta-suveran” anlayışı ilə tərcümə etməyə başlayıb, çünki bu titul təkcə siyasi gücü deyil, həm də mədəni kodlaşdırılmış sivilizasiya missiyasını göstərir. Beləliklə, “xaqan” sözü keçmişin tozlu salnamələrində kilidlənmir; əksinə, türk xalqlarının gələcək identitet quruculuğunda strateji semantik resurs kimi qalır. O, milli yaddaşın yadda səslə oxunan şifrəsidir: kimliyin, qürurun, qanun-törənin üst qatında dalğalanan ali rəmz; çünki xaqan olmaq yalnız taxt sahibi olmaq deyil, tarixə göy tanrı prizmasından baxacaq dərəcədə çoxmərtəbəli məsuliyyət daşımaqdır.
Ən Çox Verilən Suallar
Xaqan qədim türk siyasi ierarxiyasında ‘böyük xan’, yəni bütün xanların başçısı anlamına gəlir. Termin dünya tarixindəki ‘imperator’ statusuna yaxın funksiyanı icra edir. Ordu, törə və göy tanrı inancı onun legitimlik dayaqlarıdır. Buna görə də xaqan sırf hökmran deyil, həm də kosmik-vahid mədəni simvoldur.
Xan tayfa və ya bölgə miqyasında hökmdar deməkdir; bir imperiyada onlarla xan ola bilər. Xaqan isə həmin xanların hamısını birləşdirən ali sülalə başçısıdır. Yəni hər xaqan xandır, amma hər xan xaqan deyil. İdeyada bu, tək mərkəzli konfederasiya modelidir.
Tarixi mənbələr Modu Şanyunu ən erkən ‘xaqan’ funksiyası icra edən hökmdar kimi göstərir. Lakin yazılı şəkildə ‘Qağan’ forması Orxon abidələrində Bumin və İstemi qardaşlarına aid edilir. Bu baxımdan, Göytürk sülaləsi titulu rəsmi edən ilk konfederasiyadır.
Çingiz xan 1206 qurultayında ‘Böyük Xaan’ elan olundu. Bu sazişdə ‘xaan’ fonetikası türkcə ‘xaqan’ məzmununu daşıyırdı. Lakin Çingizid nəsilləri içində təkcə böyük qurultayda təsdiqlənən hökmdar ali xaan statusu alırdı; digər sülalə başçılarına ‘xan’ deyildi.
İslam genişləndikcə ‘xaqan’ yerini ‘sultan’, ‘padşah’ kimi ərəbdilli-farsdilli titullara verdi. Bununla belə Qızıl Orda, Teymurilər və digər türk-monqol dövlətləri tituldan tarixilik simvolu kimi istifadə etməyə davam etdilər. Yəni dini kontekst dəyişsə də, siyasi prestij atributu qaldı.
Ümumiyyətlə, ‘khagan’ transliterasiya şəklində saxlanılır, izah verilir ki, bu, ‘imperator’ statusuna bərabərdir. Bəzən ‘emperor of the steppe’ kimi deskriptiv ifadə də işlədilir. Terminoloji mətnlərdə izahlı konsistent formulu belədir: ‘Khagan (supreme khan, steppe emperor)’.
Seçim ‘toy’ adlanan ümumtürk qurultayında, tayfa bəylərinin və şamanların iştirakı ilə baş verirdi. Namizəd göy tanrıya qurban təqdim edir, qamlar göyə oxunan dualarla ‘qut’ aşılayırdılar. Rəsmiləşmə mərasimində xüsusi qızıl kəmər taxılmaqla birlikdə törə kitabəsi tərtib edilirdi.
Bu gün titul rəsmi dövlət statusunda işlənmir. Ancaq elmi ədəbiyyat, ədəbiyyat və pop-kultura (kino, roman, videooyun) kontekstində çox yayğındır. Habelə ‘Xaqan oyunları’ kimi idman-festival tədbirləri terminə mədəni canlılıq verir.
Bu, konfederativ dövlət modelidir: mərkəzdə xaqan, ətrafda muxtar tayfa xanları dayanırdı. Törə qanunları mərkəzdə hazırlanır, lakin yerli idarəçiliyə geniş azadlıq verilirdi. Bu, imperiya içində çevik idarə və local koalisiyanı təmin edirdi.
Xaqan titulunu rəsmi sənədlə daşıyan son dövlət başçısı 1917-ci ildə Özbəkistan ərazisindəki Xivə xanlığında özünü ‘böyük xoqan’ elan edən Cunaidxan sayıla bilər. Lakin bu iddia beynəlxalq arenada tanınmadı və Sovet İnqilabı sonrası ləğv olundu.