Bəxtiyar Vahabzadə, Azərbaycan ədəbiyyatının ən məşhur simalarından biri olaraq tanınır. O, 1925-ci ildə doğulmuş və 2009-cu ildə vəfat etmişdir. Vahabzadə, şair, dramaturq, ədəbiyyatşünas və professor kimi bir çox sahədə fəaliyyət göstərmişdir. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin uzunmüddətli üzvü olan Vahabzadə, həmçinin Azərbaycanın xalq şairi adına layiq görülmüşdür.
Vahabzadənin ədəbiyyata töhfələri çox genişdir. O, 70-dən çox şeir kitabı, 2 monoqrafiya, 11 elmi publisist kitabı və yüzlərlə məqalənin müəllifidir. Onun şeirləri, dramları və publisistik yazıları bir çox dillərə tərcümə olunmuşdur. Vahabzadənin əsərləri vətən, millət, ailə, təbiət, dil və azadlıq kimi mövzuları əhatə edir. Şairin ən tanınmış əsərlərindən bəziləri “Allah” və “Vətəndir”dir.
Vahabzadənin ədəbi fəaliyyəti yalnız ədəbiyyat sahəsində deyil, həm də siyasi və təhsil sahələrində də əhəmiyyətli rol oynamışdır. O, 40 il ərzində Azərbaycan Dövlət Universitetində müəllimlik etmiş və Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının üzvü olmuşdur. Sovet dövründə milli hərəkatın öncüllərindən biri kimi tanınan Vahabzadə, xüsusilə 1958-ci ildə yazdığı “Gülüstan” poeması ilə tanınır. Bu poemada, iki yerə parçalanmış Azərbaycanın tarixi faciəsini işıqlandırır.
Şairin siyasi və milli mövzulardakı sərt mövqeyi ona zaman-zaman problemlər yaratmış, hətta müəyyən dövrlərdə universitetdən kənarlaşdırılmasına səbəb olmuşdur. Lakin Vahabzadə, Azərbaycanın müstəqillik hərəkatına da öz töhfələrini vermişdir. Onun bu sahədəki fəaliyyəti nəticəsində “İstiqlal” ordeni ilə təltif edilmişdir.
Vahabzadənin xatirəsi Azərbaycanda və xaricdə yaşayır. Baku şəhərində onun adına bir küçə və Türkiyənin bir neçə şəhərində məktəblər onun adını daşıyır. Onun əsərləri və irsi Azərbaycan ədəbiyyatının və mədəniyyətinin ayrılmaz bir hissəsi kimi qalmaqdadır.
