Əbülfəz Elçibəy, əsl adı ilə Əbülfəz Qədirqulu oğlu Əliyev, 1938-ci ildə doğulmuş və 2000-ci ildə vəfat etmişdir. Azərbaycanın siyasi tarixində önəmli bir şəxsiyyət olan Elçibəy, ölkənin ikinci prezidenti kimi xidmət etmişdir.
Elçibəyin hakimiyyəti, əsasən, onun xarici siyasətə yönəlik fəaliyyətləri ilə xarakterizə olunur. 1992-ci ildə, Azərbaycan ordusu Qarabağda əməliyyatlar apararaq ərazinin 40%-ni nəzarət altına almış, lakin bu əməliyyatlar nəticəsində ağır itkilər və hərbi texnikanın itirilməsi ilə sona çatmışdır. Elçibəyin hakimiyyəti zamanında Azərbaycanın Xarici İqtisadi Əlaqələr Bankı və Beynəlxalq İnkişaf Bankına üzvlüyü təsdiqlənmiş və İngiltərənin keçmiş Baş Naziri Margaret Thatcher ilə Azərbaycan arasında enerji sahəsində əməkdaşlıq müqavilələri imzalanmışdır.
Elçibəy, Pan-Türkist görüşlərə sahib olmuş və Türkiyə ilə yaxın münasibətlər qurmuşdur. O, özünü Türkiyə Cumhuriyyətinin qurucusu Atatürkün bir əsgəri kimi təsvir etmiş və Türkiyənin Milliyətçi Hərəkat Partiyasının lideri Alparslan Türkeşin dəstəyini qazanmışdır. Rusiya ilə münasibətlər isə Elçibəyin hakimiyyəti dövründə zəifləmişdir. O, rus dili bilməsinə baxmayaraq, Rusiya rəsmiləri ilə danışıqlarda tərcüməçidən istifadə etmişdir.
Elçibəy, həmçinin, İranla münasibətlərdə də çətinliklər yaşamışdır. Onun İran-Azərbaycan birləşməsini dəstəkləməsi və İran İslam Respublikasının devrilməsinə çağırışı İran hökuməti ilə gərginlik yaratmışdır.
Elmi sahədə də fəal olan Elçibəy, ərəb dilini, İslam dininin əsaslarını və Şərq ölkələrinin elm, tarix, fəlsəfə və mədəniyyətini dərindən öyrənmişdir. Onun 40-dan çox elmi əsəri və bir neçə kitabı nəşr olunmuşdur. Bu kitablar arasında “Tolunoğulları dövləti (868–905)” və “Bütöv Azərbaycan yolunda” kimi əsərlər də daxildir.
